اول میان میگن آدم ها ذاتشون پاکه و اگه ولشون کنی خودشون میرن تو خوب ها
بعد میان میگن نه اشتباه کردیم
بخشی از هر آدمی رو کثافت برداشته که باید به این بخش هم اجازه رشد داد و قبولش کرد
بعد میان میگن با یه تعادل ظریف سر و کار داریم و دنیا تو هم پیچیدن بی سر و ته خوب و بد هست و هیچ وقت نمی‌تونی بفهمی دقیقا چی خوبه و چی بده

بعد می‌بینی تو هم باهاشون موافق شدی و داری میگی آفرین
بعد یهو می‌بینی همونایی که اینا رو به هم بافته بودن میان یه کارایی میکنن که هیچ رقمه
نمی‌تونی باهاش کنار بیای

بعد چی میشه؟
نمی دونم. راهتون رو ازشون جدا میکنی در بهترین حالت.