استاد پروژه ام وقتی دیروز داشت منو می رسوند خونه گفت من دفعه اول که شما رو دیدم فکر کردم از اونایی هستی که این چیه اسمش ماری جوآنا شبا می کشی و خوشحالی و کلاس نمیای
بعد که امتحان اول رو نمره اول شدی فهمیدم نه باهوشی منتها کاری که دلت نمی خواد رو نمی کنی

حالا ما چه جوری نمره اول شده بودیم؟ ماری جوآنا هم می کشیدیدم واقعا؟ آیا واقعا دلمون می خواد که تو ماشین استاد بشینیم و مزخرف بگیم؟ کسی جواب این سوال ها رو نمی دونه.

به قول tom waits تو آهنگ گنده در ژاپن جلز ولز قضیه رو دارم ولی از گوشت خبری نیست.